10 czerwca 2024. Dzisiaj Pan Bóg zachęca nas, abyś się skonfrontowali (zmierzyli) z dwoma tekstami biblijnymi. Jeden zaczerpnięty jest z 1 Księgi Królewskiej i opowiada o opiece Bożej nad Eliaszem z Tiszbe. Drugi tekst pochodzi z Ewangelii według św. Łukasza i przynosi nas treść ośmiu błogosławieństw. Te teksty podczas liturgii połączone są pięknym psalmem 121 z refrenem jakże wymownym: Naszą pomocą jest Zbawiciel świata.
Eliasz musiał uciekać przez zemstą królowej Jezebel, bo wykazał, że jedynym Bogiem który jest i działa i należy mu oddać cześć jest Bóg Izraela. Inni zaś bożkowie są tylko martwymi przedmiotami fałszywych kultów.
Skazał się więc na samotność. Co więcej przepowiedział karę w postaci dotkliwej suszy, która pustoszyła królestwo Achaba.
Za to wszystko czekała go śmierć. Nie ma bowiem nic gorszego niż zemsta upokorzonej królowej i króla, który traci dochody.
Samotność proroka jest więc dla niego ocaleniem. Spędzając trudny czas nad potokiem Kerit, na wschód od Jordanu jest zdany tylko na Boga. Nie posiada niczego. Żywi się tylko tym, co przyniosły mu kruki. Chleb i mięso dostarczane przez ptaki.
Czy można jeszcze bardziej zdać się na pomoc Boga, na Jego Opatrzność.
Czy Bóg nie zachęca nas pielgrzymów Jakubowych, aby doświadczyć takiej pustyni, takiego zdania się na Opatrzność Bożą. Wielu z nas tego doświadcza wyruszając bez znajomości języka, bez rezerwacji noclegów, bez plecaka pełnego żywności.
Jeżeli nasza ucieczka przed pokusami, przed grzechem przed pustką, przed pogrążaniem się w bylejakości, jest podyktowana szlachetnymi motywami – Bóg wspomoże pielgrzyma jakubowego. Doświadczy on troskliwości Boga, który poprzez ludzi, poprzez nieoczekiwane wydarzenia będzie mu przychodził z pomocą. Tyle zdarzeń z pielgrzymiej drogi to potwierdza.
Jakże dobitnie, w pięknej szacie słownej tę prawdę ukazuje Psalm 121 (120):
Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan ciebie strzeże, †
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Odczytana Ewangelia stanowi zachętę do wejścia na drogę błogosławieństw. Już nie tylko 10 Bożych przykazań, ale także 8 błogosławieństw powinno stanowić wyznacznik naszej chrześcijańskiej drogi życia.
Być ubogim w duchu, smucić się ze smucącymi, płakać z płaczącymi, nie zaprzątać innych nadmiernie swoją osobą, tęsknić ale też pracować na rzecz sprawiedliwości. Być miłosiernym, zachować czystość serca, być człowiekiem pokoju. Być gotowym na przyjęcie razów i upokorzeń dla królestwa niebieskiego.
Pielgrzymka Jakubowa ogołaca z wszelkiego blichtru światowej. Szybko opadają złote ozdóbki naszego charakteru, sposobu życia i odniesienia do drugiego człowieka. Okazuje się prawdziwe nasze „ja” odarte z tego co tylko zewnętrzne i przyjmowane na pokaz.
Odarci z tego wszystkiego czujemy się chwilowo źle, ale to jest czas na przywdzianie prawdziwej szaty dziecka Bożego i wkroczenie na drogę radykalnego życia chrześcijańskiego.
Nie bójmy się zdać zupełnie na Boga, zupełnie Jemu zawierzyć, odstąpić od ludzkich kalkulacji.
Eliasz usłyszał słowa Boga: „Odejdź stąd i udaj się na wschód, aby ukryć się…”
Słyszymy o jego posłuszeństwie: „poszedł więc, aby uczynić według rozkazu Pańskiego…”.
Prośmy Boga, abyśmy usłyszeli to, czego On chce od nas.
Prośmy także, aby nasza wola, nasz umysł nie były słabe, lecz by nas motywowały, co więcej by nas przynaglały do kroczenia tam, gdzie Bóg wyznaczył nam miejsce.
Ks. płk SG Zbigniew Kępa
1. czytanie (1 Krl 17, 1-6)
Eliasz zapowiada suszę
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Prorok Eliasz z Tiszbe w Gileadzie rzekł do Achaba: «Na życie Pana, Boga Izraela, któremu służę! Nie będzie w tych latach ani rosy, ani deszczu, dopóki nie powiem».
Potem Pan skierował do niego to słowo: «Odejdź stąd i udaj się na wschód, aby ukryć się przy potoku Kerit, który jest na wschód od Jordanu. Wodę będziesz pił z potoku, krukom zaś kazałem, żeby cię tam żywiły». Poszedł więc, aby uczynić według rozkazu Pańskiego, i podążył, żeby zamieszkać przy potoku Kerit na wschód od Jordanu. A kruki przynosiły mu rano chleb i mięso wieczorem, wodę zaś pił z potoku.
Psalm (Ps 121 (120), 1b-2. 3-4. 5-6. 7-8 (R.: por. 2))
Naszą pomocą jest Zbawiciel świata
Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
Naszą pomocą jest Zbawiciel świata
On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Naszą pomocą jest Zbawiciel świata
Pan ciebie strzeże, †
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Naszą pomocą jest Zbawiciel świata
Pan cię uchroni od zła wszelkiego, *
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał nad twoim wyjściem i powrotem, *
teraz i po wszystkie czasy.
Naszą pomocą jest Zbawiciel świata
Aklamacja (Mt 5, 12a)
Alleluja, alleluja, alleluja
Cieszcie się i radujcie,
albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 5, 1-12)
Osiem błogosławieństw
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami».