W 2024 roku parafia św. Jakuba w Sączowie (diecezja sosnowiecka) będzie obchodziła Jubileusz 800-lecia. Parafia została erygowana 28 marca 1224 roku przez biskupa Krakowskiego Iwo Odrowąża i konsekrowana pod wezwaniem Świętego Jakuba Apostoła. W świątyni przechowywany jest relikwiarz z relikwiami św. Jakuba. To doniosłe, historyczne wydarzenie sprawiło, że członkowie Konfraterni św. Jakuba, biorąc pod uwagę statutową misję wspólnoty, jaką jest działanie na rzecz rozwoju kultu Apostoła Jakuba, podjęli piesze, etapowe sobotnio-niedzielne pielgrzymowanie Warszawską Drogą św. Jakuba od Skierniewic do Częstochowy i następnie do Sączowa i Piekar Śląskich. Bardzo ważnym motywem tej wędrówki są działania związane z poprawą oznakowania i promocją Warszawskiej Drogi Świętego Jakuba, w ramach zadania Camino – Droga Spotkania, dofinasowanego z rządowego programu NOWEFIO na lata 2021-2030, przyznanego w rozstrzygniętym w 2023 roku konkursie przez Narodowy Instytut Wolności.
W dniach 16-17 marca, na kolejny etap pielgrzymowania wyruszyliśmy z parafii i św. Tomasza Kantabryjskiego w Sulejowie. Ufundowany w XII wieku cysterski zespół klasztorny, to jeden z najlepiej zachowanych zabytków architektury romańskiej w Polsce. Jedną z najstarszych budowli jest kościół. Za datę zakończenie jego budowy przyjmowana jest data konsekracji, rok 1232. Bryła kościoła zachowana się w nienaruszonym układzie. Front kościoła zdobią romański portal i rozeta. Wyposażenie świątyni pochodzi z okresów baroku i rokoka. W tej pomnikowej bazylice Msze świętą celebrował ks. płk Zbigniew Kępa. Po zakończeniu Eucharystii pielgrzymi Mogli dzięki uprzejmości proboszcza parafii ojca Augustyna Węgrzyna, zwiedzić zachowaną część najstarszego wschodniego skrzydło klasztoru, w której obecnie znajduje się muzeum.
Po podroży autobusem z Warszawy, po modlitwie w cysterskiej świątyni i podziwianiu piękna romańskiej architektury i zabytków sztuki religijnej zgromadzonych w muzeum, przyszła pora na wyruszenie na 30 kilometrowy etap Warszawskiej Drogi św. Jakuba. Droga do Bąkowej Góry prowadziła przez kładkę na Pilicy i Plac Straży w Sulejowie. Na górce po prawej pielgrzymi widzieli neogotycki kościół św. Floriana, postawiony w miejscu w którym stał pierwszy drewniany kościół ufundowany w roku 1184 przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Zdzisława. Idąc dalej w kierunku południowym, brzegiem Pilicy, pielgrzymi doszli w pobliże międzynarodowego ośrodka młodzieżowego YMCA. Po kolejnych 3 km, zobaczyli zamknięty o tej porze roku bar (Biała Chatka). Następnie doszli do rozwidlenia, gdzie w prawo odchodzi droga do wsi Biała. Tu część pielgrzymów poszła głównym śladem Drogi Warszawskiej a inni wersja alternatywną. Kierując się dalej na południe i południowy wschód po przejściu ok 15 km od wyruszenia w drogę, pielgrzymi doszli do miejscowości Trzy Morgi, mało znanej miejscowości położonej na nadpilickiej skarpie, której główną atrakcją jest malowniczy ruchomy, drewniano-linowy most prowadzący na drugą stronę rzeki. W przeszłości przebiegał jednak tędy ważny szlak drogowy pomiędzy kasztelaniami w Rozprzy i Żarnowie a tutaj znajdowała się przeprawa. Po lewej stronie rzeki zachowały się resztki dawnych umocnień i fosy, grodziska które chroniło od strony Małopolski przeprawy przez rzekę. W pobliskiej wsi Stobnica archeolodzy odkryli XII wieczną osadę służebną, a w jej pobliżu zachował się częściowo kurhan podmyty przez Pilicę. Kilka kilometrów w stronę Sulejowa znajduje się też miejsce zwane Windugą, gdzie zlokalizowano neolityczną „fabrykę” krzemiennych narzędzi sprzed paru tysięcy lat.
Dalsza droga prowadziła pielgrzymów do Poskrzynia, a następnie przez jedną z części wsi Łęg Ręczyński, wieś Placówka i dalej do agroturystycznej Gajówki w Łęgu Ręczyńskim. Z Gajówki idąc drogę asfaltową a następnie kierując się w lewo w drogę polną, idąc początkowo skrajem lasu, a następnie drogą przez pola pielgrzymi doszli do drugiej części wsi Łęg Ręczyński. Przeszli przez tę wieś i doszli do kolejnej wsi Łęg Majkowski. Następnie piaszczysta, leśna droga doprowadziła ich do grodziska Surdęga, położonego nad Pilicą. Następnie pielgrzymi skierowali się do wsi Majkowice. Pośrodku tej wsi minęli duży staw i ruiny zamku. Wybierając drogę leśną wiodącą na wprost. piaszczystą drogą leśną doszli do kładki na Strudze Pruchnickiej. Następnie szli kierując się na widoczne zabudowania Bąkowej Góry, doszli do drogi 742 na skraju miejscowości i nią do centrum wsi, gdzie ulicę wiodącą pod górę doszli do kościoła p.w. Świętej Trójcy w Bąkowej Górze. Kościół stojący na malowniczym wierzchołku, w pobliżu dawnego zamku i dworu stanowi przykład typowej świątyni parafialnej ufundowanej przez lokalną szlachtę w pobliżu swoich dóbr. W kościele na łuku sklepienia XVII w. freski z apostołami jeden z nich bardzo zatarty, podpisany S. I. przedstawia popiersie św. Jakuba. Stąd pielgrzymi busem udali się na nocleg w Przedborzu. Bus towarzyszył pielgrzymom także na postojach w czasie pokonywania 30 kilometrowej pieszej trasy.
W pierwszym dniu pieszego wędrowania, z Sulejowa do Bakowej Góry wyruszyło 30 pielgrzymów. Słońce i wiatr były im kompanami przez całą drogę aż do Bakowej Góry. Wędrówka była bardzo inspirująca, prowadziła przez liczne miejsca z wiekową historią, pośród pięknej przyrody, ukształtowanej tu w znacznym stopniu przez rzekę Pilicę.
W trakcie drogi przeprowadzono weryfikację jej stanu drogi, wykonano poprawę oznakowania, w tym oznakowano jeden wariant drogi głównej. Na nocleg nasza grupa zatrzymała się w dwóch miejscach w Przedborzu.
Tekst: Marek Sokołowski, Jerzy Kazimierczak
