Comiesięczne pielgrzymowanie szlakiem Warszawskiej Drogi św. Jakuba z każdym przejściem kolejnego etapu przybliża nas do Częstochowy. Chcemy jeszcze przedłużyć naszą wędrówkę do kościoła św. Jakuba w Sączowie, bowiem w tym roku, parafia ta obchodzi Jubileusz 800-lecia erygowania. W świątyni przechowywany jest relikwiarz z relikwiami św. Jakuba. Bardzo ważnym motywem tej wędrówki są działania związane z poprawą oznakowania i promocją Warszawskiej Drogi Świętego Jakuba, w ramach zadania Camino – Droga Spotkania, dofinasowanego z rządowego programu NOWEFIO na lata 2021-2030, przyznanego w rozstrzygniętym w 2023 roku konkursie przez Narodowy Instytut Wolności. Członkowie Konfraterni św. Jakuba, mają statutową misję: działania na rzecz rozwoju kultu Apostoła Jakuba, odnawiania i utrzymania infrastruktury dróg pątniczych na terenie kraju, opieki nad szlakami pielgrzymkowymi i udzielanie pomocy pielgrzymom idących Drogami św. Jakuba, w realizacji ich pielgrzymki.
17 lutego 2024 roku, na kolejny etap pielgrzymowania wyruszyliśmy wczesnym rankiem z Warszawy do miejscowości Smardzewice. W kościele p.w. św. Anny w Smardzewicach, gdzie na wspólnej Mszy św. pod przewodnictwem ks. prał. Płk. SG dr. Zbigniewa Kępy, prosiliśmy o Boże błogosławieństwo na czas wędrówki. Ksiądz kapelan w kazaniu skierowanym do uczestników Mszy świętej powiedział: „Ks. Zbigniew Kępa odczytał tekst Ewangelii z soboty po Popielcu (Łk 5,27-32), która opowiada o powołaniu celnika Mateuszu. Zwrócił on uwagę, że inicjatywa powołania Lewiego (otrzymał on nowe imię Mateusz) należała do Jezusa. Zbawiciel patrzył na jego serce, na pragnienie wydobycia się z kręgu zła i uzależnień a nie na opinię ogółu, uważającego go za grzesznika, ze względu ściąganie podatków na rzecz okupanta, władzy rzymskiej. Jezus przyjął zaproszenie do domu Lewiego, spotkał się tam z wieloma celnikami i innymi odrzuconymi przez tzw. „porządnych” faryzeuszów i uczonych w Piśmie. Lewi-Mateusz dołączył do grona Apostołów, stał się świadkiem Jezusa Chrystusa i oddał za Niego swoje życie. Kaznodzieja zwrócił, że w sprawach zbawienia inicjatywa należy do Boga. Bóg pierwszy wychodzi naprzeciw człowieka, zaś człowiek odpowiada na to wezwanie, albo też je odrzuca, kierując się fałszywym pojęciem wolności. Chrystus zaprosił nas do pójścia za Nim w chwili naszego chrztu. Każdy z nas odpowiedział na to wezwanie poznając Chrystusa, przystępując do sakramentów świętych, włączając się czynnie w życie Kościoła, wspólnoty uczniów Chrystusa. Przystąpienie do Konfraterni św. Apostoła Jakuba Starszego należy widzieć jako odpowiedź na kolejne wezwanie Chrystusa, który zaprasza do jeszcze ściślejszego naśladowania Go poprzez pielgrzymowanie i życie według Reguły Duchowej Konfraterni. Mamy świadomość, tak jak Lewi, naszej słabości i niedoskonałości. Każdy z nas upatruje jednak w przynależności do Konfraterni szansy na lepsze, chrześcijańskie życie.”
Kapelan Konfraterni podkreślił, że wszyscy należący do Konfraterni są na drodze do świętości. Mówił „Jednym do ideału świętości jest bliżej, innym dalej. Ważne jest to, że wszyscy chcemy lepiej i pełniej naśladować Chrystusa, stawać się bardziej doskonałymi. Mamy sobie nawzajem w tym dziele pomagać. Pielgrzymka jest okazją, aby zobaczyć w czym potrzebujemy się jeszcze udoskonalić. Potrzebujemy w dążeniu do świętości życzliwości i pomocy sióstr i braci z Konfraterni. Sami też mamy innym pomagać w dążeniu do świętości zachętą, radą, wsparciem, dobrym słowem a także i delikatnym napomnieniem.”
Po zakończonej modlitwie o historii tego sanktuarium prowadzonego przez Franciszkanów konwentualnych, opowiedział nam ksiądz proboszcz Parafii o. Mariusz Kapczyński OFMConv. Siedemnastowieczny kompleks zabudowań klasztornych Franciszkanów uznawany jest za perłę baroku. Ołtarz główny barokowy, pochodzi z około 1700 roku. W jego centralnym miejscu znajduje się cudowny obraz św. Anny z pierwszej połowy XVII wieku. W ołtarzu bocznym znajduje się obraz św. Jakuba któremu ukazuje się Matka Boża del Pilar.
Dygresja – „św. Anna szybciej wyprasza łaski bo sama zna smak oczekiwania”.
W pierwszym dniu pieszego wędrowania, towarzyszył pielgrzymom padający ze zmiennym natężeniem deszcz. Piękna malownicza trasa przebiegała obok Zalewu Sulejowskiego – zbiornik ten został sztucznie utworzony w latach 1969 – 1974 w wyniku przegrodzenia rzeki Pilicy w okolicy miejscowości Smardzewice. Powstała tam zapora wodna o długości 1200 m i wysokości 16 m, która przyczyniła się do powstania zbiornika o powierzchni 2700 ha. Linia brzegowa zalewu wynosi 58 km. W trakcie drogi wykonano weryfikację jej stanu. Mimo niezbyt sprzyjających warunków pogodowych wykonano poprawę jej oznakowania.
W godzinach popołudniowych wszyscy bezpiecznie dotarli do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie zatrzymali się na nocleg w pokojach noclegowych przy restauracji Senator. Wieczorem uczestnicy spotkali się by podzielić się opowiadaniami z trasy i planami na najbliższy czas.
W niedzielę 18.02.2024 r., w drugim dniu pielgrzymki, na porannej mszy świętej w Bazylice Mniejszej pw. św. Jakuba Apostoła w Piotrkowie Trybunalskim, koncelebrowanej przez księży: ks. Tymoteusza Góreckiego – który pełni funkcję opiekuna grupy skupionych przy parafii rycerzy św. Jakuba oraz ks. kapelana Konfraterni ks. płk SG Zbigniewa Kępę. Bazylika Mniejsza pw. św. Jakuba Apostoła w Piotrkowie Trybunalskim to najstarsza parafia miasta. Pierwszy dokument potwierdzający istnienie kościoła farnego pochodzi z 1349 roku. W nim miały miejsce najważniejsze wydarzenia z historii Polski – obrady sejmów, Trybunałów Koronnych a także dziękczynienia za elekcje królów oraz synodów duchowieństwa polskiego. Czytania mszalne odczytali: Adam Jabłonka i Wicesenior Piotr Szarko. Wezwania Modlitwy wiernych odczytał Senior Konfraterni Marek Sokołowski.
Po Mszy świętej grupa pielgrzymów wyruszyła na jakubowy szlak. Pierwszym miejscem, gdzie zatrzymali się pielgrzymi był Witów Kolonia, oddalony o 7 km od Piotrkowa Trybunalskiego. Parafia tutejsza ma bardzo długą sięgającą 1179 roku historię. Było tu niegdyś opactwo norbertanów, ufundowane przez biskupa płockiego Wita z Chotla; od jego imienia pochodzi nazwa „Witów”. W czasie gdy w pobliskim Piotrkowie Trybunalskim odbywały się zjazdy sejmów walnych, w witowskim klasztorze przebywali królowie polscy. Rozbudowany w 1677, był później jeszcze wielokrotnie przebudowywany i obecnie ma charakter barokowy. W połowie XIX wieku, nastąpiła kasata zakonu. Udało się jednak witowską świątynię odratować. Dzięki staraniom ks. kanonika Grzegorza Gogola (obecnie proboszcza parafii św. Jakuba w Piotrkowie Trybunalskim) odrestaurowano cały kościół oraz doprowadzono do rekoronacji obrazu Matki Bożej Zwiastowania i nadania kościołowi tytułu sanktuarium maryjnego. W czasie gdy pielgrzymi byli w Witowie, Mszę święta w tej parafii celebrował ks. kardynał Grzegorz Ryś, metropolita łódzki.
W Witowie zaciekawił pielgrzymów także drewniany kościół cmentarny, a niektórym jeszcze udało się dotrzeć do zabytkowej kolumny zwieńczonej krzyżem i 4 przedstawieniami Męki Pańskiej, ustawionej w Witowie w 1651 roku, w podziękowani za zwycięstwo wojsk królewskich pod Beresteczkiem.
Pielgrzymi kierując się do Sulejowa, szli następnie kilka kilometrów lokalną droga przez Kałek, aby następnie czerwonym szlakiem turystycznym zrobić kilkukilometrową eskapadę przy rzece Luciąźy, będącej najdłuższym liczącym ponad 48 km, dopływem Pilicy. Pielgrzymi nawiedzili kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski we Włodzimierzowie. Zwrócili uwagę na upamiętnienia wydarzeń z okresu II wojny światowej.
Po dojściu do Sulejowa, w promieniach słońca, w oddali po lewej widoczny był kompleks byłego cysterskiego opactwa. Pielgrzymi musieli jeszcze przejść przez cały Sulejów i przez most na Pilicy. Od tego miejsca było już blisko do celu, idąc ścieżką na wałach nadpilickich po kwadransie pątnicy doszli do zabytkowego kościoła św. Tomasza Kantabryjskiego w sulejowskim Podklasztorzu.
Po modlitwie i zwiedzeniu zabytkowej świątyni, opiekę nad ktorą sprawują znów cystersi (obecnie ojciec Augustyn i o. Justus). Pątnicy wyruszyli busem, w drogę powrotną do Warszawy. Dwudniowa wędrówka na dystansie ok 50 km, dostarczyła im wielu wrażeń dzięki walorom zarówno krajobrazu jak wielkiej rangi zabytków kulturowych i ważnych obiektów sakralnych.
Weekendowa wędrówka została wykorzystana na weryfikację i znakowanie drogi oraz na przygotowywanie dokumentacji faktograficznej i fotograficznej do planowanego przewodnika dla Turysty i pielgrzyma. W dwudniowym przejściu uczestniczyło w różnej formie 20 osób.
Na działania związane z poprawą oznakowania i promocją Warszawskiej Drogi św. Jakuba , Konfraternia otrzymała dofinasowanie z Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego, w ramach programu NOWEFIO, w ramach zadania „Camino – Droga Spotkania”. Realizowanego w ramach priorytetu: organizacje obywatelskie na rzecz dobra wspólnego, w obszarze tematycznym: poprawa samoorganizacji społecznej, w sferze turystyka i krajoznawstwo.
Tekst: Jolanta Szczerek, Marek Sokołowski