W dniu 13 czerwca 2022 roku członkowie Konfraterni św. Jakuba spotkali się w Kaplicy Pamięci przed tablicą upamiętniającą Francuzów z Les Amis de la Pologne – Towarzystwa Rosy Bailly w 46 rocznicę śmierci francuskiej nauczycielki, pisarki i poetki; wielkiej przyjaciółki Polaków, opiekunki polskich żołnierzy tułaczy we Francji w czasie drugiej wojny światowej, o czym pokrótce przypomniał Prezes Fundacji Pamięci Rosy Bailly Łukasz Stefaniak.
Przy tablicy odmówiono modlitwę za śp. Rosę i zapalono znicz. W kaplicy miała miejsce doniosła uroczystość – ks. płk SG dr Zbigniew Kępa udekorował Medalem Milito pro Christo dr Małgorzatę Gnyś-Nodecką, która bezinteresownie przetłumaczyła 39 listów (jeden list nie zachował się) Rosy Bailly, pisanych przez pisarkę do żołnierzy polskich internowanych we francuskich obozach jenieckich w strefie Vichy z końcem czerwca 1940 roku. (22.06.1940 r. Francja podpisała rozejm z Niemcami, które zaatakowały ten kraj miesiąc wcześniej). Odznaczenie zostało przyznane dr Malgorzacie Gnyś-Nideckiej na wniosek Fundacji Pamięci Rosy Bailly. W 2021 roku Fundacja opublikowała „Listy do Polaków” Rosy Bailly (wyd. Wydawnictwo Norbertinum w Lublinie). Zorganizowała także konferencję „Żyłam z Wami, cierpiałam i płakałam z Wami”, prezentującą życie i działalność Rosy Bailly, prowadzoną przez nią pomoc charytatywną i społeczną oraz twórczość w Polsce i we Francji.
Notka biograficzna. Rosa Dufour Bailly urodziła się 14 marca 1890 r. we francuskim Saint-Florent-sur-Cher. Od 1916 r. była nieformalnym ambasadorem sprawy polskiej we Francji. Była nauczycielką literatury francuskiej, w żeńskim gimnazjum w Cahors. Inicjowała zbiórkę datków dla polskich sierot, w tym celu założyla w 1919 r. założyła towarzystwo Les Amis de la Pologne (Przyjaciele Polskie), którego została sekretarzem generalnym. W 1921 r. agitowała za przyłączeniem Górnego Śląska do Polski. Towarzystwo wydało 56 broszur i książek na temat Polski, w nakładzie ok. 400 tys. egzemplarzy.
Po wybuchu II wojny świtowej działania stowarzyszenia i Rosy Bailly ukierunkowane zostały na pomoc humanitarną dla polskich żołnierzy i dla cywilnych uchodźców: kobiet i dzieci, żyjących w dramatycznych warunkach w schroniskach i obozach. Internowanym w strefie Vichy wysyłała paczki, szukała dla nich pracy, aby mogli legalnie opuścić obozy, lobbowała wśród Francuzów, by pomagali polskim jeńcom. Jako osoba głęboko wierząca Rosa w swych „Listach do Polaków” wielokrotnie wskazywała na wiarę w Boga jako niewyczerpane źródło siły. W jednym z nich zwróciła się do Polaków z prośbą o budowę kapliczek obozowych, które miały pomóc odnaleźć żołnierzom sens życia w Bogu i być stacjami „Kalwarii Narodu Polskiego”. Jednocześnie miały stanowić symbol chrześcijańskiego przebaczenia Francuzom, których zaniedbania i zaniechania, w opinii Rosy, doprowadziły do wybuchu wojny. Do dziś na ziemi francuskiej stoją dwie takie kalwaryjskie stacje. Pierwsza to kapliczka lotników w Septfonds, przed którą co roku 8 maja gromadzą się Francuzi oraz Polacy mieszkający we Francji oraz druga, w Idron, gdzie co roku w maju modlą się polscy żołnierze uczestniczący w Międzynarodowej Pielgrzymce Żołnierzy do Lourdes.
W latach 60. Rosa odwiedzała Polskę. Przekazała kilkaset eksponatów do Muzeum Narodowego w Warszawie, biblioteki w Kurniku i Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy. Rosa Bailly była autorką książek o Polsce i zbiorków poezji Przekładała też na język francuski polską poezję. Uhonorowana licznymi polskimi odznaczeniami, m.in. w 1969 r. otrzymała nagrodę polskiego Pen Clubu. Zmarła w podpirenejskim Pau 14 czerwca 1976 r. W dniu pogrzebu jej trumna była przykryta biało-czerwoną flagą. Rosa Bailly była Damą Orderu Odrodzenia Polski.
https://dzieje.pl/aktualnosci/w-poniedzialek-konferencja-naukowa-poswiecona-dzialalnosci-rosy-bailly
Tekst Ewa Wasiak, zdjęcia Marek Sokołowski