W dniach 7-10 lutego 2022 roku, pielgrzymi z Konfraterni wędrowali drogami jakubowymi, w ramach kontynuacji etapowej, dziękczynnej pielgrzymki Konfraterni Świętego Jakuba „Od Błogosławionego Stefana do Św. Wojciecha. Warszawa – Gniezno 2021/2022”. Rozpoczęła się ona w październiku 2021 roku, przy grobie błogosławionego kardynała Stefana Wyszyńskiego i wiodła przez Laski, Leszno Brochów do Wyszogrodu. Po zimowej przerwie etapy od Wyszogrodu do podwłocławskiej Chełmicy Dużej, w ramach sprawdzenia i znakowania Mazowieckiej Drogi Świętego Jakuba, przeszła indywidualnie dwójka pielgrzymów, podejmując przy tym szczególną intencję za nowego Biskupa Polowego Wiesława lechowicza, którego ingres do katedry polowej odbył się 12 lutego 2022 roku.
Wyszogród to miasteczko, w którym znajduje się kościół parafialny Świętej Trójcy. To jest czwarta z kolei parafialna świątynia w tej miejscowości. Pierwszy kościół istniał już przed 1320, bliżej Wisły. Kolejny kościół został zniszczony w 1726, gdy osunęła się skarpa nadrzeczna. Istniejący kościół powstawał od 1774 roku na fundamentach starszego, który strawił pożar. W 1800 roku prawdopodobnie została poświęcona nowa świątynia i zmieniono jej wezwanie ze świętego Jakuba na Świętej Trójcy. Pielgrzymi po drodze nawiedzili XV wieczny klasztor i kościół Franciszkanów, pod wezwaniem Matki Boskiej Anielskiej, gdzie uzyskali stemple do paszportu i błogosławieństwo kapłańskie na drogę. Wyszogród przywitał i pożegnał pielgrzymów śnieżycą. W deszczu i śnieżnej zadymce pątnicy szli w tym dniu przez znaczną część drogi liczącej 35 kilometrów do podpłockiej miejscowości Słupno. W drodze modląc się i na przekór pogodzie ciesząc pięknem nadwiślańskich krajobrazów, to znów rozmyślając nad polska historią w miejscach takich jak choćby pole bitwy z września 1939 roku, o której przypomina pomnik poświęcony „Bohaterom Bitwy nad Bzurą”, ustawiony przy moście na prawym brzegu Wisły. Tworzą go granitowe kamienie z nazwami armii, dywizji i mniejszych jednostek, które brały udział w tej wielodniowej i obejmującej duży obszar działań bitwie oraz wysoki, widoczny z daleka krzyż. Przechodząc przez Zakrzew Kościelny, na cmentarzu przy drewnianym kościele pw. św. Apostołów Piotra i Pawła, pątnicy pomodlili się przy grobach harcerzy pomordowanych przez hitlerowskiego okupanta. Historia parafii Zakrzew sięga XII wieku. Obecny kościół parafialny został wybudowany w 1620 roku. W Kępie Polskiej przy kościele św. Klemensa, znajduje się stacja pomiarowa Wisły Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Wisła w tym miejscu jest bardzo rozległa i imponująca bezmiarem płynących wód.
Z kolei we wsi Białobrzegi uwagę pielgrzymów przeciągnął 400 letni Dąb Chrobry. Drzewo już z daleka zwraca uwagę swoimi rozmiarami. Jego ogromny pień z jednej strony wspiera się na stromym pagórku. Obwód jego pnia wynosi 741 cm, wysokość ponad 26 m, a szerokość korony ponad 21 m. Aura w poniedziałek 7 lutego spowodowała, że ten pielgrzymi dzień miał szczególny rzec można pokutny charakter. Jednak radość z pielgrzymiej drogi, przysłaniała jej niedogodności, które można było ofiarować Bogu w intencjach pielgrzymki.
8 lutego, drugiego dnia pielgrzymki pątnicy szli od Słupna poprzez Płock Imielnicę, gdzie znajduje się kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, należący do tutejszej parafii św. Jakuba Apostoła. Historia tej parafii sięga XII w. W 1927 proboszcz ks. Władysław Skierkowski, rozpoczął budowę nowej świątyni według projektu Brunona Zborowskiego. Budowę zakończono w 1935. Konsekracji świątyni dokonał bp Leon Wetmański. Z tej parafii po otrzymaniu pieczątek w paszporcie pielgrzyma, pątnicy wyruszyli w kierunku centrum Płocka. Po 7 kilometrowym marszu, w czasie którego zatrzymali się przy cmentarzu garnizonowym w Płocku, doszli na Wzgórze Tumskie.
Płock, to miasto położone na Pojezierzu Dobrzyńskim i w Kotlinie Płockiej, nad Wisłą, historyczna stolica Mazowsza oraz stolica Polski w latach 1079–1138. Prawa miejskie uzyskał w 1237 roku.
Bazylika katedralna została wzniesiona w 1144 roku z fundacji biskupa Aleksandra z Malonne. Wielokrotnie przebudowywana, zachowała jednak swoje pierwotne romańskie elementy. W Kaplicy Królewskiej znajduje się sarkofag dwóch władców Polski – Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego., pochowanych na przełomie XI i XII wieku. Płytę klasycystycznego grobowca z czarnego marmuru, zdobią złocone insygnia monarsze: korona, berło i miecz. Podtrzymywane przez posrebrzane orły. Przednią ścianę sarkofagu zdobi orzeł z białego alabastru, który został wykorzystany jako wzór orła na sztandarze i furażerkach żołnierzy 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Przy grobowcu na ścianie kaplicy, w 1938 roku zamontowana została tablica na pamiątkę przyjęcia w 800 lecie śmierci Bolesława III Krzywoustego, przez Płocki Pułk Artylerii lekkiej imienia i przewodnictwa duchowego tego wielkiego rycerza chrześcijańskiego.
W katedrze pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP są także inne cenne świadectwa wiary i wierności Polsce, jak choćby tablice z nazwiskami licznych duchownych, którzy zginęli z rąk niemieckiego okupanta w okresie II wojny światowej. Wśród nich błogosławieni: abp Antoni Julian Nowowiejski i bp Leon Wetmański. W kruchcie – kopia słynnych brązowych, romańskich drzwi płockich, wykonanych około 1154 roku w Magdeburgu. W Muzeum diecezjalnym przechowywana jest herma kryjąca relikwie świętego Zygmunta króla i męczennika patrona diecezji płockiej. Zrabowana przez Niemców, po wojnie powróciła do Polski a do Płocka w 1979 roku. Herma jest ukoronowana zdobionym szafirami, rubinami i perłami diademem piastowskim z końca XIII wieku. Na płockim Starym Rynku w domu zakonnym, w którym przebywała siostra Faustyna Kowalska, znajduje się Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. 22 lutego 1931 roku, św. Faustyna miała w tym miejscu pierwsze objawienie obrazu Jezusa Miłosiernego. W 100-lecie jej narodzin zostało otwarte Muzeum św. Siostry Faustyny. Po odwiedzeniu i modlitwie w tych szczególnych da kultu Bożego i dla historii Polski miejscach, pielgrzymi bulwarami nad Wisła przeszli na krańce Płocka, gdzie zakończyli drugi dzień pielgrzymowania
Trzeci dzień 9 lutego, szlak pielgrzymki prowadził z Płocka do Dobrzynia nad Wisłą, przez północne Mazowsze a następnie Ziemię Dobrzyńską. Uwagę pielgrzymów przyciągały mijane miejscowości i kościoły, takie jak: Siecień, wieś powstała między XIII a XV wiekiem, z kościołem z przełomu XVI i XVII wieku wybudowanym staraniem Stanisława Siecieńskiego, biskupa przemyskiego, Rokicie z romańskim kościołem św. Apostołów Piotra i Pawła z początku XIII wieku, nazywanym kobylim kościołem, gdyż według miejscowych, niepotwierdzonych naukowo podań zbudowano go za pieniądze pochodzące ze sprzedaży dzikich koni, które w tych okolicach wyłapywano. Na elewacjach znajdują się płytkie wgłębienia w cegłach, które najprawdopodobniej są pozostałościami po wzniecaniu ognia w Wielką Sobotę. Część z nich oznaczała zmarłych chowanych na przykościelnym cmentarzu (przy dołkach ryto też znaki będące prostymi wiejskimi epitafiami – jodełki, pługi, krzyże). Oprócz tego na cegłach wyryte są różne imiona i nazwiska, najstarszy ryt tego typu pochodzi z 1647. Przy świątyni znajduje się Pomnik z 2018, upamiętniający postać jezuity Stanisława Murzynowskiego, autora pierwszego przekładu Nowego Testamentu na język polski, urodzonego w 1528 w nieodległych Suszycach.
Na trasie wędrówki, znalazła się niewielka wieś Sobowo. Miejscowość położona na krańcach Mazowsza, jest siedzibą parafii św. Hieronima, erygowanej 6 lutego 1403 roku. Aktualnie znanej z tego, ze była to rodzinna parafia byłego prezydenta RP Lecha Wałęsy. Położony już w województwie kujawsko-pomorskim Dobrzyń nad Wisłą, to jedno z najstarszych miast tego regionu. Miejscowość uzyskała lokację miejską przed 1239 rokiem. Dobrzyń był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego i miejscem obrad sejmików elekcyjnych ziemi dobrzyńskiej od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku. Znajdują się tu liczne zabytki. Kościół parafialny pofranciszkański Wniebowzięcia NMP zbudowany w latach 1279-1316, wielokrotnie przebudowywany (ostatnia przebudowa na początku XX w.). Grodzisko zwane „Górą Zamkową”, kryjące ślady grodu, w którym od 1228 roku z nadania Konrada Mazowieckiego mieli swoją siedzibę bracia dobrzyńscy. Zamek po wybuchu wielkiej wojny, został oblężony i spalony przez Krzyżaków w 1409 roku. Heroiczna jego obroną zasłynęła załoga dowodzona przez Jakuba z Plomian Chełmickiego i jego synów, o czym informuje zamieszona w 500 lecie wydarzenia tablica pamiątkowa z mottem „Niech Bóg się zmiłuje nad zmarłymi a żywych krzepi na duchu i drogą obowiązki wiedzie”.
Ostatni dzień pielgrzymki 10 lutego prowadził z Dobrzynia do Chełmicy, Dobrzyńsko-Kujawską Drogą Świętego Jakuba. Pielgrzymi przechodzili przez wieś Grochowalsk, w której znajduje się drewniany kościół Podwyższenia Krzyża Świętego, zwany wędrownym bowiem przesunięto go o 700 metrów z poprzedniej lokalizacji. Zaduszniki z kościołem, w którym są relikwie bł. Wincentego Kadłubka do Chełmicy Dużej, z jedynym na ziemi Dobrzyńskiej kościołem p.w. św. Jakuba, wzniesionym w latach 1905 – 1915. W jego ołtarzu głównym umieszony jest obraz Matki Bożej Pocieszenia z Dzieciątkiem. W zasuwie ołtarzowej znajduje obraz św. Jakuba z XVIII w. Słońce rozświetliło niebo nad kościołem. Po uzyskaniu pieczątki i modlitwie zakończyli ten etap pielgrzymowania. Drodze wśród rozległych wsi o specyficznej luźnej zabudowie, towarzyszył niejednokrotnie klangor żurawi. Ostatnie kilometry od kościoła do przystanku autobusowego, umilało pielgrzymom niemal wiosenne słońce i poczucie dobrze spędzonego czasu, na liczącej ponad 100 kilometrów pielgrzymce.
Dopełnieniem pielgrzymowania był udział Konfratrów, w Ingresie nowego Biskupa Polowego, ks. bp. Wiesława Lechowicza, w którego intencji drogę odbyli niżej podpisani członkowie Konfraterni Świętego Jakuba Starszego Apostoła.
Beata i Marek Sokołowscy
Galeria zdjęć zaś pod linkiem: https://ordynariat.wp.mil.pl/pl/galleries/foto-j-fotogaleria-2022-r/dziekczynne-pielgrzymowanie-konfraterni-swietego-jakuba-z-warszawy-do-gniezna-etap-indywidualny-wyszogrod-chemica-galeria-zdjec-o/