Pan bowiem wybrał Syjon,
Tej siedziby zapragnął dla siebie.
„To jest miejsce mego odpoczynku na wieki,
tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie”. Ps 132,14
Kościół Chrystusowy, zaprasza nas w uroczystość Wszystkich Świętych do refleksji o tych, którzy przeszli przez życie w komunii z Bogiem. W tej rzeszy zbawionych „Z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków” (Ap 7, 2-4. 9-14) są święci których Kościół wyniósł na ołtarze i święci członkowie Kościoła, nie wspominani imiennie w spisach, którzy żyli wśród nas, doświadczali podobnych trudności, jednak potrafili urzeczywistnić w swoim życiu pełnię daru, otrzymanego od Boga na chrzcie świętym. Uwolnieni przez śmierć z więzów ciała, przebywają w niebie z Chrystusem. Niebo jest mieszkaniem Boga i człowieka ( por. Ap 21, 2-3), dla Boga niebo jest świątynią i tronem, a dla zbawionego człowieka uczestnictwem w Bożej szczęśliwości, w wiecznej radości sprawiedliwych.
W dniu Wszystkich Świętych Kościół zaprasza nas do zwrócenia się w modlitwie do nieznanej z imienia ogromnej rzeszy mężczyzn i kobiet, którzy szli za Chrystusem na ziemi, a obecnie przebywają z Nim w niebie. Przypomina nam także, że świętość zdobywa się poprzez współdziałanie z łaską Bożą i jest ona dostępna dla wszystkich ludzi, różnych zawodów i stanów. Pierwszolistopadowe święto przypomina nam prawdę wiary katolickiej o obcowaniu świętych.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Kościele nie wspominano świętych. Najwcześniej zaczęto oddawać cześć Matce Bożej. Potem kultem otoczono męczenników, nawiedzając ich groby w dniu narodzin dla nieba, czyli w rocznicę śmierci. W IV wieku na Wschodzie obchodzono jednego dnia wspomnienie wszystkich męczenników. Z czasem zaczęto pamiętać o świątobliwych wyznawcach: papieżach, mnichach i dziewicach. Pierwszym świętym spoza grona męczenników czczonym w Kościele, był zmarły w 397 r. biskup Marcin z Tours.
Uroczystość Wszystkich Świętych, w kościele katolickim, swoimi początkami sięga pierwszych lat VI wieku, kiedy to w Rzymie, pogańską świątynię – Panteon, przemieniono przenosząc do niej relikwie najbardziej czczonych patronów – na kościół pw. Świętej Marii Panny od Męczenników. Papież Bonifacy IV, istniejący do dziś starożytny kościół poświęcił w połowie maja 609 roku. Rocznicę poświęcenia obchodzono co roku z licznym udziałem wiernych, a sam papież brał udział we mszy św. stacyjnej. Ok. 800 r. wspomnienie Wszystkich Świętych obchodzone było w Irlandii i Bawarii, ale 1 listopada. Za papieża Grzegorza IV (828-844) cesarz Ludwik rozciągnął święto na całe swoje państwo. W 935 r. Jan XI rozszerzył je na cały Kościół. Lokalne święto Rzymu i niektórych Kościołów, stało się świętem Kościoła powszechnego.
msk