Biskupi zgromadzeni w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie ponowili po 100 latach Akt Poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Odczytał go na zakończenie uroczystej Mszy św. przewodniczący Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki. Akt ten został dziś ponowiony także we wszystkich parafiach w Polsce.
W krakowskiej bazylice oprócz członków Episkopatu i nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Salvatore Pennacchio zgromadzili się członkowie żeńskich i męskich zgromadzeń zakonnych, krakowskie duchowieństwo oraz wierni świeccy. We wstępie do liturgii metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski podkreślił, że odzyskana w 1918 roku niepodległość zrodziła się z serc Polaków, którzy nigdy nie pogodzili się z jej utratą 123 lata wcześniej. Przez cały ten czas rozwijało się w nich pragnienie podtrzymania własnej tradycji, przywiązania do wiary i kultury. – Doskonale rozumieli, że te ich najgłębsze pragnienia serca znajdują swój fundament w tajemnicy Najświętszego Serca Pana Jezusa, które przebite, stało się źródłem mocy i siły dla Kościoła, ludzi wierzących, nawet dla tych będących w pewnym dystansie wobec Kościoła, którzy jednak zdawali sobie, że prawda o polskim sercu i polskiej duszy znajduje swoje najgłębsze uzasadnienie w tajemnicy Serca Jezusowego – wskazał metropolita krakowski. Wraz z odzyskaniem niepodległości narastało jednak w Polakach pragnienie, aby podziękować Bogu za dar niepodległości, tym bardziej, że najbliższe lata pokazały, że o tę wolność nadal trzeba walczyć. Wiara w Boga została wystawiona na próbę, zwłaszcza przy odporze ateistycznej armii bolszewickiej w sierpniu 1920 r. Miesiąc wcześniej na Jasną Górę udał się kard. Edmund Dalbor, ówczesny prymas Polski, aby w imieniu całego polskiego Episkopatu błagać Najświętsze Serce Jezusa o moc dla polskich serc: by nie upadły, by trwały w zmaganiu i doczekały chwili zwycięstwa i czasu, gdy można będzie podziękować Panu Bogu za cud wolności – mówił dalej abp Jędraszewski.
W homilii o. Jarosław Paszyński SJ podkreślił na wstępie, że Serce Jezusa jest sercem Kościoła. – Ukrzyżowany Jezus, wywyższony nad ziemię, przyciągnął i nieustannie przez wieki przyciąga do Siebie ludzi. W czym tkwi ta moc przyciągania? Przy krzyżu Jezusa są święci i grzesznicy, nawracający się i bluźniercy, szukający sensacji i obojętni. (…) Pośród nich jesteśmy my – powiedział kaznodzieja. Dzisiejsze poświęcenie może pomóc na nowo uchwycić istotę kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kult ten uwydatnia to, co jest sercem Kościoła – „miłość Boga do nas i naszą odpowiedź na tę miłość na wzór miłości Jezusa” – tłumaczył kaznodzieja. Pomocą może być program duchowej formacji zawierający trzy rzeczy – powiedział jezuita. Pierwszą z nich jest adoracja. Oznacza ona nasze osobiste i wspólnotowe zwrócenie się do Serca Jezusa, który jest obecny w Najświętszym Sakramencie. Adoracja porządkuje życie osobiste i wspólnotowe, bo wyraża prymat Boga w ludzkim życiu. Zaspokaja też głód Boga, który jest głęboko obecny w każdym ludzkim sercu. Drugą rzeczą w programie duchowej formacji jest komunia. Komunia uczy budowania wspólnoty – każdej wspólnoty: małżeńskiej i rodzinnej, społecznej i narodowej, zakonnej i kościelnej. Stąd komunia odsłania istotę cywilizacji miłości, w której człowiek jest podmiotem we wspólnocie, a nie bezwolnym jej trybikiem czy egoistyczną monadą” – tłumaczył o. Paszyński. Trzecim elementem programu duchowej formacji jest zadośćuczynienie. Chrystus zostawił nam swoje najważniejsze przykazanie: przykazanie miłości. Oddał On swoje życie za nas jako swoich przyjaciół, aby zadośćuczynić Bożej sprawiedliwości za nasze grzechy. Zadośćuczynienie wyrasta z rozpoznania prawdy o dobru, które jest właściwe dla człowieka jako człowieka. Jest ono „najszlachetniejszym wyrazem cywilizacji miłości, przeciwstawiając się z jednej strony postawie beztroskiej konsumpcji, a z drugiej postawie społecznej obojętności”. – Jego Serce jest sercem Kościoła. Powierzmy się Najświętszemu Sercu Jezusa – powtórzył na zakończenie.
Abp Gądecki poprowadził odnowienie aktu słowami: „Panie nasz Jezu Chryste, dziś, tak jak przed stu laty, zbieramy się w świątyni poświęconej czci Najświętszego Serca Twego w Krakowie. W osobach swoich pasterzy, osób życia konsekrowanego i wiernych – staje przed Tobą naród i Kościół w Polsce, aby uroczyście ponowić akt oddania się Twojemu Najświętszemu Sercu”. Podobnie jak nasi przodkowie u progu niepodległości, tak i my polecamy Ci dzisiaj Kościół i Ojczyznę, dziękując za dar wolności. Oddając się Twojemu Najświętszemu Sercu, prosimy: Przyjdź królestwo Twoje! A w ślad za św. Janem Pawłem II wołamy: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.
W obliczu Twego miłosierdzia, wyznajemy ze skruchą nasze grzechy indywidualne i społeczne. Przepraszamy za brak szacunku dla życia, także tego najsłabszego, ukrytego pod sercem matki. Przepraszamy za grzechy wykorzystania seksualnego małoletnich, popełnione zwłaszcza przez niektórych duchownych i związane z tym grzechy zaniedbania ich przełożonych. Przepraszamy za nałogi i uzależnienia, za prywatę, partyjnictwo, agresję i niezdolność do dialogu. Przepraszamy za brak czci dla tego co święte, w tym próby instrumentalnego traktowania religii. Świadomi naszych wad i słabości – stojąc wobec nowych i trudnych wyzwań dla Kościoła i Ojczyzny – z ufnością wołamy: Otwórz nasze oczy, ulecz chore serca, obmyj to, co brudne, daj łaskę nawrócenia i pokuty! Uwolnij nas od wzajemnej nienawiści i pogardy, od ducha niezgody i raniących podziałów.
Daj nam światłe oczy serca, abyśmy przestali dostrzegać w sobie wzajemnie przeciwników a zobaczyli współdomowników – w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię Polska. Daj nam łaskę szczerej miłości do Ciebie, do Kościoła, Ojczyzny i do siebie nawzajem. Zaszczep w nas ducha powszechnego braterstwa. Jezu, uczyń nasze serca na wzór Serca Twego, abyśmy umieli tracić życie w służbie najbardziej potrzebującym, najsłabszym i bezbronnym. W trudnym czasie pandemii poprowadź nas ku chorym i starszym oraz tym, którzy opłakują swoich zmarłych. Otwórz nasze serca na tych, którzy zostali boleśnie zranieni we wspólnocie Kościoła, aby dzięki Twojej łasce ich rany się zagoiły i aby ponownie zaznali pokoju. Spraw, aby polskie rodziny w Twoim miłującym sercu znajdowały źródło jedności i odnowy. Aby były ogniskami miłości i pokoju, wolnymi od zdrady, agresji i przemocy, otwartymi na przyjęcie nowego życia oraz zdolnymi do przekazu wiary nowym pokoleniom. Otwórz serca młodych, by ich entuzjazm, siła wiary i świadectwo nadziei odnawiało wspólnotę Kościoła.
Naucz nas kontemplować to, co sam stworzyłeś. Naucz nas dbać o piękną i niezniszczoną ziemię, abyśmy – w darze od Ciebie – mogli przekazać ją tym, którzy przyjdą po nas. Powierzamy Ci całe nasze życie osobiste, rodzinne i społeczne, które pragniemy oprzeć na trwałych zasadach Ewangelii. Podobnie jak przed stu laty, w pokorze poświęcamy się Twojemu Najświętszemu Sercu, oddając naszą Ojczyznę w Twoje władanie. Z ufnością wołamy: Chwała niech będzie Najświętszemu Sercu Twemu, którym tak bardzo nas umiłowałeś i przez które prowadzi droga do naszego zbawienia. Amen.
Po odczytaniu aktu abp Stanisław Gądecki wraz z pozostałymi biskupami, duchowieństwem i wszystkimi zgromadzonymi w krakowskiej bazylice odmówił litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Źródło: E-KAI