W czasie Mszy świętej koncelebrowanej pod przewodnictwem ks. bp. gen. bryg. Józefa Guzdka, modlono się w intencjach związanych z rozpoczynającym się w Kościele Rokiem Świętym Jakubowym. Biskup polowy modlił się za konfratrów z Konfraterni Świętego Jakuba, działającej przy katedrze polowej. Prosił Boga, aby apostolat przez nich pełniony był co raz prężniejszy i aby wspólne wędrowanie do Santiago de Compostela, przyczyniało się do budowy wspólnoty.
Ordynariusz Polowy wskazał na znaczenie wspólnej drogi, która otwiera na dialog i wspólnotę. Świat potrzebuje takiej wędrówki, bo jest obecnie bardzo podzielony. Święci – mówił, zostawili nam znaki wierności Bogu i człowiekowi. Przypomniał słowa św. Jana Pawła II z Aktu Europejskiego, wygłoszonego w Santiago de Compostela w 1982 roku. „Kieruję do ciebie, stara Europo, wołanie pełne miłości: Odnajdź siebie samą! Bądź sobą! Odkryj swoje początki. Tchnij życie w swoje korzenie. Tchnij życie w te autentyczne wartości, które sprawiały, że twoje dzieje były pełne chwały, a twoja obecność na innych kontynentach dobroczynna. Odbuduj swoją jedność duchową w klimacie pełnego szacunku dla innych religii i dla prawdziwych swobód. (….) Możesz jeszcze być latarnią cywilizacji i bodźcem postępu dla świata. Inne kontynenty patrzą na ciebie i spodziewają się po tobie tej samej odpowiedzi, jaką święty Jakub dał Chrystusowi: „Mogę”. W drodze – dodał Biskup, można wiele przemyśleć, idąc jeden za drugim , realizować jedność. W drodze wiele się może wydarzyć, wiele można odkryć, zrozumieć. Apelował aby nie zniechęcać się obecnymi trudnościami, lecz wyruszyć na pielgrzymi szlak, bowiem idąc możemy być latarnią oświecającą świat.
W trakcie Liturgii, czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian, odczytał Szczepan Grzesiuk, psalm responsoryjny i aklamację przed Ewangelią zaśpiewała Danuta Niedbałka. Ewangelię odczytał i kazanie wygłosił ks. płk Z. Kępa.
Intencje Modlitwy Wiernych odczytała Teresa Przybył. Za przyczyną św. Jakuba, proszono dobrego Ojca: „Za Kościół zbudowany na fundamencie Apostołów, aby na świecie był trwałym znakiem świętości i nieustannie pogłębiał swą jedność z Chrystusem. Za biskupów, prezbiterów i diakonów, aby naśladując wierność i gorliwość świętych wyznawców i męczenników, nie wahali się głosić w porę i nie w porę Dobrej Nowiny o zbawieniu. Za Europę aby odkryła na nowo swoje początki, tchnęła życie w swe korzenie i realizowała autentyczne wartości w klimacie szacunku dla innych religii, i dla prawdziwych swobód. Za pielgrzymów, którzy będą wędrowali drogami Jakubowymi, aby trud drogi otwierał ich serca na wielkoduszne przylgniecie do Jezusa i otwierał serca na autentyczne braterstwo i dawanie pierwszeństwa ludziom ubogim i najsłabszym. Za zmarłych pielgrzymów, aby dostąpili radości przebywania wśród świętych, z miłującym Bogiem. Za uczestnikow Liturgii, aby odważnie bronili prawdy wiary katolickiej i apostolskiej, czerpiąc wzór męstwa i gorliwości z życia i śmierci Świętego Jakuba Starszego, Apostoła Pańskiego”. Niech Bóg wyslucha tej modlitwy Kosciola i napelnia go swymi darami.
Kazanie, wygłoszone przez asystenta kościelnego Konfraterni ks. prałata płk Zbigniewa Kępę.
31 grudnia 2020 r. rozpoczął się Rok Compostelański poświęcony św. Jakubowi Starszemu, Apostołowi. Został on zainaugurowany w Santiago de Compostela, w największym, najbardziej znanym sanktuarium, w którym znajdują się relikwie Świętego, cel wszystkich dróg jakubowych. W wielu miejscach, w kilku diecezjach inauguracja Roku Compostelańskiego odbyła się na początku obecnego roku.
A dzisiaj, z udziałem Biskupa Polowego Wojska Polskiego, Józefa Guzdka inauguracja tego niezwykłego wydarzenia ma miejsce w Ordynariacie Polowym.
Dzieje się tak nie bez przyczyny. Na to europejskie, nie tylko bo i światowe wydarzenie, zwracamy uwagę ze względu na Konfraternię św. Jakuba Apostoła działającą przy katedrze polowej Wojska Polskiego. To dzięki Wam – pielgrzymi Jakubowi, zgromadzeni dzisiaj na tej Mszy św., łączący się z nami podczas transmisji online – Ordynariat Polowy włącza się w te obchody, spodziewając się duchowych, nadprzyrodzonych owoców tego świętego czasu.
Dzięki Konfraterni katedra polowa znalazła się na drodze jakubowej. W tym miejscu dla niektórych rozpoczyna się Camino, bądź też jest miejscem nawiedzenia tej świątyni wojskowej i zebraniem duchowych i fizycznych sił.
Inauguracja Roku Jakubowego w ramach Ordynariatu ma miejsce po Okresie Bożego Narodzenia. W pierwszym dniu tak zwanego zwykłego czasu liturgicznego. Możemy widzieć w tym pewną symbolikę. Od świętowania musimy przejść do codziennego życia. Inaczej. Rok Jakubowy powinien wpłynąć na nasze przeżywanie codzienności. Jeżeli tak się stanie – to będzie najlepszy znak dobrze przeżytego tego Świętego Czasu.
I jeszcze jedna niezwykła zbieżność dzisiejszej inauguracji z tekstem Ewangelii. Jak słyszeliśmy Ewangelista św. Marek pisze o powołaniu pierwszych uczniów, w tym św. Jakuba. Jezus powołał Szymona – czyli św. Piotra – i brata Szymonowego Andrzeja. Następnie zaś Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana.
Ci pierwsi powołani zajmowali się swoimi codziennymi obowiązkami. Szymon i Andrzej zarzucali sieć w jezioro. Jakub i Jan byli w łodzi i naprawiali sieci. Nie było w tym nic nadzwyczajnego. Wykonywali te czynności, jak każdego dnia, oprócz szabatu i innych świąt.
Chrystus wszedł w ich codzienne życie. Zaprosił ich, aby poszli za nim, by nadal byli rybakami, ale w innym sensie, by zapuszczali sieci królestwa Bożego.
Powołani byli ludźmi pobożnymi, zachowującymi przepisy religijne. Chrystus zaprosił ich do większej przyjaźni z Bogiem aniżeli była ona możliwa w religii żydowskiej. Mieli oni możliwość słuchania i patrzenia na Jezusa Chrystusa – Syna Bożego. Mogli słuchać o tajemnicach królestwa Bożego, które Chrystus wyjaśniał apostołom a dla innych były jeszcze zakryte. Pamiętamy, jak apostołowie prosili, aby wyjaśnił im przypowieść o ziarnach wrzuconych w ziemię, które wydało różny plon. Chrystus odsłonił przed nimi tajemnicę wyjaśniając, kogo symbolizują poszczególne ziarna.
Św. Jakub należał do grona trzech osób, których Jezus uczynił świadkami wielkich tajemnic: choćby tylko oni patrzyli na przemienienie Pańskie na Górze Tabor. Tam dowiedzieli się, że „Mesjasz będzie cierpiał, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
Z powołanych: Szymona, Andrzeja, Jakuba i Jana, a także jeszcze innych ośmiu Chrystus uczynił wspólnotę apostołów. Nie była to bezkonfliktowa wspólnota. Ilu apostołów to tyle charakterów. Dla Jakuba i Jana matka prosiła o szczególne miejsca przy Chrystusie w jego królestwie, co wywołało niezadowolenie innych. W tej wspólnocie rodziła się zazdrość o względy Chrystusa, a znaczenie w tym gronie. Szymon Piotr musiał przejść przez upokorzenie wyparcia się Chrystusa, żeby zrozumiał jak bez łaski Bożej jest słaby.
Jeszcze jedno spostrzeżenie. Powołani, wielkodusznie, bez wahania poszli za Chrystusem. Wydaje się, że nie było to pierwsze ich spotkanie z Nauczycielem z Nazaretu. Jan przecież był należał do grona uczniów św. Jana Chrzciciela i słyszał, co jego nauczyciel mówił o przychodzącym Mesjaszu, widział Jego chrzest nad rzeką Jordan.
Jakie wskazania dla nas płyną z tego tekstu biblijnego w kontekście Roku Jakubowego.
Jako chrześcijanie zostaliśmy zaproszeni by pójść za Chrystusem. Jako członkowie konfraterni, zostaliśmy zaproszeni do jeszcze większej przyjaźni i zażyłości z Chrystusem. Camino ma być właśnie czasem przebywania z Chrystusem, sam na sam. Droga Jakubowa ma być poszukiwaniem odpowiedzi do czego wzywa mnie Chrystus do jakich zadań. To co czynimy, czym się zajmujemy, Chrystus chce podnieść na wyższy, nadprzyrodzony poziom. Przez wierność codzienności, przez realizowanie naszego powołania kierując się miłością mamy zmieniać świat wokół siebie.
Być we wspólnocie konfraterni – to zaszczyt ale też i zobowiązanie. Inni z tej racji, że jesteście blisko Boga, znajdujecie Go na pielgrzymich drogach będą więcej od was wymagać. Być może będą także próbować Waszej wiary, Waszej cierpliwości, Waszego zaufania Chrystusowi.
Trwanie we wspólnocie konfraterni też wymaga daru z siebie, ze swoich upodobań i cząstki wolności. Wspólnota wiary leczy natomiast z wybujałego indywidualizmy i szukania tylko siebie.
Wkraczajmy w Rok Jakubowy w trudnym czasie pandemii. Ze względu na trudności zewnętrzne będzie on trwał aż do grudnia 2022 roku. Realizację wiele celów konfraterni musimy dostosować do tych okoliczności. Nie wiemy jak długo będą trwać przeciwskazania do pielgrzymowania w grupach po jakubowych drogach. W jaki sposób będziemy realizować życie wspólnotowe, aby nie narazić na niebezpieczeństwo innych konfratrów? Ale za to możemy pogłębiać naszą pobożność jakubową. Możemy podtrzymywać więzi za pomocą różnych środków technicznych. Takim sposobem jest dzisiejsza transmisja online. Możemy sobie nawzajem pomagać dźwigać ciężary codzienności. Ileż znaczy telefon od znajomej osoby i życzliwa rozmowa? Nie dajmy się pokonać lękowi, poczuciu bezradności wobec niewidzialnego wroga, jakim jest koronawirus. Jako ludzie nadziei, zakorzenieni w Chrystusie bądźmy dla innych promykiem światła.
Julián Bario, Arcybiskup Santiago de Compostela w liście na Rok Święty Composteliański skierował do pielgrzymów Jakubowych swoje oczekiwanie (to będzie także Biskupa polowego i moje oczekiwanie):
„Chciałbym, drodzy pielgrzymi, abyście dzięki waszemu pielgrzymowaniu stali się znakiem i pytaniem dla tych, którzy będą na was patrzeć na drodze do Santiago czy w innych formach pielgrzymowania. Niech zauważą, że jeśli wyszliście w waszej ziemi, to aby wrócić z większym wobec niej zobowiązaniem. Niech Duch Święty, Duch Zmartwychwstałego zachęci wasze umysły i serca do rozpalenia żaru współczucia i człowieczeństwa w naszych społeczeństwach. / Tekst Marek Sokołowski, zdjęcia Piotr Szarko/
Szczepan Grzesiuk , odczytał czytanie biblijne
Teresa przybył odczytała Modlitwę Wiernych
