13 stycznia 2020 roku miało miejsce pierwsze w Nowym Roku spotkanie Konfraterni św. Jakuba. Poprzedziła je Msza św., którą sprawował ks. płk SG Zbigniew Kępa w koncelebrze z ks. Dariuszem Koniecznym, kanclerzem kurii Ordynariatu Polowego WP oraz ks. por. Mateuszem Korpakiem, wikariuszem parafii katedralnej.
W homilii ks. Prałat mówił o pielgrzymowaniu. „Na początku A.D. 2020 rozpoczynamy nasze pielgrzymowanie w dwóch wymiarach. W wymiarze zewnętrznym będziemy przemierzać drogi Jakubowe prowadzące do Santiago de Compostela. Będziemy szukać Bożych śladów i znaków. Będzie to piękno przyrody, wywołujące nasz podziw i uwielbienie dla Boga Stwórcy. Będą to znaki, które pozostawiły pokolenia chrześcijan – kościoły i kaplice, przydrożne figurki i krzyże, muszle św. Jakuba wykonane przez pątników, którzy pielgrzymowali przed nami. Miejmy oczy otwarte na te świadectwa wiary. W wymiarze wewnętrznym będziemy doskonalić naszą duchowość. Ten wymiar nadaje sens naszemu pielgrzymowaniu. Nasza motywacja, pobożne intencje sprawiają, że jesteśmy pielgrzymami, a nie turystami. Podstawą dobrego pielgrzymowania musi być głęboka i ugruntowana pobożność pielgrzymia.
Podczas Mszy św. w katedrze polowej Wojska Polskiego staramy się pogłębiać i rozwijać ową wrażliwość duchową. Naszym przewodnikiem jest i będzie słowo Boże, którego słuchamy podczas liturgii. Z odczytanego dziś fragmentu Pierwszej Księgi Samuela (1Sm 1, 1-8) dowiadujemy się o bardzo starej tradycji pielgrzymowania, sięgającej X wieku przed narodzeniem Chrystusa. W Palestynie pielgrzymowano wówczas do Szilo – miasta, które uważa się za pierwszą duchową stolicę starożytnego Izraela, po wejściu narodu wybranego do Ziemi Obiecanej. W czasach biblijnych w świątyni w Szilo przechowywano Arkę Przymierza, a w niej tablice z Dziesięciorgiem Przykazań, które Bóg dał Mojżeszowi na Górze Synaj. Tak w starożytności, jak i dziś pielgrzymimi drogami wędrują ludzie, którzy niosą w sobie różne zranienia, bolesne przeżycia i doświadczenia. Pielgrzymka, którą dobrze przeżyją, przyniesie im duchowe uzdrowienie. Pielgrzymka obnaża przed nami samymi, przed bliźnimi i przed Bogiem nasze słabości, nie tylko fizyczne, ale i duchowe. Niekiedy takie obnażenie powoduje zawstydzenie. W sferze duchowej często jest to zbawienne zawstydzenie, które przyczynia się do duchowego uzdrowienia, a nawet do nawrócenia. Pomagajmy sobie nawzajem w tym procesie. Doświadczyć obecności Boga w sanktuarium, doznać Jego opieki i pomocy – to dążenie pielgrzymów każdej epoki. To także nasz cel, jako pielgrzymów Jakubowych.
Wszyscy, jak tutaj jesteśmy, zostaliśmy powołani przez Chrystusa, by pójść za Nim. Pielgrzymowanie jest jedną z form odpowiedzi na to zaproszenie. Niech nasza odpowiedź będzie tak wspaniałomyślna jak była odpowiedź Szymona-Piotra i Andrzeja, Jakuba i brata jego Jana. „[Jezus] zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego Zebedeusza, razem z najemnikami z łodzi, poszli za Nim (Mk 1,14-20).”
Po Mszy św. konfratrzy przeszli do sali konferencyjnej. Spotkanie rozpoczęła zaśpiewana wspólnie kolęda „Wśród nocnej ciszy”. Senior Konfraterni, brat Marek Sokołowski powitał wszystkich, złożył życzenia noworoczne i pokrótce przypomniał rozesłany wcześniej plan działalności Konfraterni św. Jakuba na styczeń 2020 roku. Brat Wiesław Czajka zaoferował ostatnie wydawnictwo Fundacji Pamięci Rosy Bailly, książkę autorstwa „Francuzki, która pokochała Polskę” p.t.” W sercu Polski. Małe miasta, zamki, wsie”. Kilka osób nabyło tę piękną publikację. Siostra Kamila Pasławska zaprezentowała fotoreportaż z ostatniego etapu pieszej pielgrzymki do Ziemi Świętej, którą rozpoczęła w 2012 roku wraz ze ś.p. Reginą Madej-Janiszek, Beatą Mizerską i dwiema pątniczkami z grona sympatyków Konfraterni św. Jakuba. Ładne zdjęcia i barwna opowieść zyskały uznanie słuchaczy.
Tekst – Ewa Wasiak
Zdjęcia – ks. Zbigniew Kępa