W pierwszym dniu lutego Kościół wspomina św. Rajmunda z Fitero (1105-1163), opata, założyciela rycerskiego Zakonu Kalatrawensów, którego misją była obrona granicy hiszpańskiej przed najazdami muzułmanów. W 1158 roku św. Rajmund zorganizował armię rycerzy-zakonników, którzy obsadzili podupadłą twierdzę Calatrava znajdującej się na samej granicy z islamskim kalifatem, zapobiegając najazdowi Maurów. Urodził się prawdopodobnie w 1105 r., choć data ta nie jest pewna. Miejsce jego urodzenia jest przedmiotem sporów. Obecnie trzy miejscowości uznają się za jego rodzinne strony: Saint-Gaudens (Francja), Tarazona (Aragonia) i Barcelona (Katalonia). Początkowo był kanonikiem katedry w Tarazonie. Później wstąpił do zakonu cystersów, do opactwa Escaladieu w Gaskonii we Francji. Następnie, na zaproszenie króla Hiszpanii Alfonsa VII, cystersi założyli klasztor w Nienzabas. Po śmierci opata, bracia wybrali Rajmunda na jego następcę. Mnisi przenieśli się do Fitero w prowincji Nawarry, gdzie założyli klasztor, który stoi tam po dziś dzień (zwany Monasterio de Santa María la Real). Po śmierci króla Alfonsa w 1158 r., o. Rajmund wraz ze swym przyjacielem i doradcą, o. Diego Velazquezem, byłym rycerzem, wyjechali do Toledo prosić nowego króla Sancho III Upragnionego o zatwierdzenie przywilejów nadanych cystersom przez jego poprzednika. Na miejscu okazało się, że król poszukuje śmiałka, który podejmie się obrony wysuniętego przyczółka na granicy z islamskimi Maurami, twierdzy Calatrava przy rzece Gwadianie. W zamian obiecywał nadanie tego zamku w posiadanie. Na wezwanie króla odpowiedział o. Rajmund, powołując do życia Zakon Kalatrawensów (od nazwy twierdzy, której mieli bronić), rycerskie zgromadzenie zakonne oparte na regule cysterskiej, którego bracia zaprzysięgli obronę granicy przed muzułmanami. Jego głównym zadaniem miała stać się obrona miasta i twierdzy Calatrava. Znajdujący się tam zamek został zdobyty w 1147 r. na Maurach przez króla Kastylii Alfonsa VII. Templariusze, stanowiący wcześniej załogę zamku w tym mieście, ze względu na szczupłość swoich sił nie byli w stanie dłużej troszczyć się o powierzoną im twierdzę. Król Kastylii Sancho III, za namową o. Velazqueza, powierzył miasto i twierdzę cystersom w osobie Rajmunda w wieczyste władanie pod warunkiem obrony ich przed wrogami wiary. Ojciec Rajmund przy pomocy arcybiskupa Toledo zebrał armię, która zapobiegła najazdowi Maurów w 1158 r. Rajmund zmarł w 1164 r. Po jego śmierci duchowni pod przywództwem nowego opata Rudolfa opuścili Calatravę i powrócili do życia klasztornego w Cirvelos, a jedynie Velazquez z kilkoma mnichami pozostali, aby wspierać rycerzy. Nowy zakon nabrał wtedy wyraźnie militarnego charakteru, wzorując się na templariuszach i joannitach. W tym samym roku papież Aleksander III uznał zakon i nadał mu regułę cysterską z dodanym obowiązkiem walki z niewiernymi. Reguła została ostatecznie potwierdzona przez papieża Innocentego III i kapitułę generalną cystersów w 1199 r. Zakon podlegał opactwu w Morimond. Cechą różniącą go od innych zakonów rycerskich było to, że nie wymagał od swoich członków potwierdzenia pochodzenia rycerskiego. Oprócz tego jego członkowie byli prawdziwymi zakonnikami cysterskimi. W 1487 r. zakon został podporządkowany Koronie hiszpańskiej, na mocy bulli papieża Innocentego VIII. Z czasem zakon stracił swój stricte religijny charakter i przekształcił się w stowarzyszenie ludzi, których król chciał uhonorować za zasługi dla monarchii. W 1540 r. papież Paweł II pozwolił żenić się członkom zakonu. NMP Niepokalanie Poczęta który jest patronem Zakonu od 1652 roku. W 1838 r. zakon Calatrava faktycznie przestał istnieć. Jednak całkowite jego rozwiązanie nastąpiło w okresie Republiki w latach trzydziestych XX wieku.
Kanonizacja Świętego Rajmunda odbyła się w 1729 roku. Jego szczątki zostały przeniesione na górę Sion w Toledo. Od ubiegłego wieku są czczone w katedrze. W 1702 r. zakon cystersów otrzymał pozwolenie na osobne oficjum ku jego czci. Na zdjęciu tytułowym, widzimy obraz przedstawiający Wielkiego Mistrza Zakonu Kalatrawensów św. Rajmunda w walce z islamskimi najeźdźcami, pędzla Miguela Jacinto Meléndeza, pochodzące z 1730 r.
Żródło: https://www.facebook.com/profile.php?id=100064505570213&eav=AfY6ssVUHTJCno0WXSawf0OLVCOvK80IG4QDImCYoAvqZXxhYuz7FwIvwPhbCv8X83w&paipv=0&_rdr