18.09.2022 r. W drugim dniu pielgrzymowania z katedry polowej WP do Kalisza, wyruszyliśmy w lekkim deszczu z przystanku kolejowego w Płochocinie do oddalonego o 3 km Rokitna- Majątek. W kościele parafialnym p.w Wniebowzięcia NMP uczestniczyliśmy we Mszy świętej, którą koncelebrował ks.płk SG Zbigniew Kępa. Po Mszy świętej skorzystaliśmy z gościnności rokitnickiego proboszcza ks. Kazimierza Ambroziaka FDP i zaproszenia na herbatę i ciastko. Parafia w Rokitnie to jedna z najstarszych parafii na Mazowszu. W tej miejscowości były niegdyś dwa kościoły i dwie parafie. Na miejscu dawnego, drewnianego kościoła świętego Jakuba, wybudowano w XVII wieku murowany kościół, w którym znajduje się obraz Matki Bożej Rokitniańskiej, Prymasowskiej Wspomożycielki. Niedziela 18. września, w parafii była dniem wdzięczności za dar beatyfikacji Prymasa Tysiąclecia oraz za dar koronacji Obrazu, przeprowadzonej przez Prymasa Polski ks. Kardynała Jozefa Glempa, w dniu 18 września 2005 roku. W 17 rocznicę koronacji z udziałem bp. Rafała Markowskiego wprowadzono do kościoła relikwie bł. Stefana Wyszyńskiego, biskupa. Kościół w Rokitnie historycznie mocno związany z Warszawą, ma także związki z dawnym kościołem pijarskim, obecnie katedrą polową. Na frontonie świątyni w wyniku różnych historycznych zdarzeń, znalazły swoje miejsce figury: Matki Bożej Łaskawej oraz dwóch rycerzy, które to wcześniej były zamontowane na kościele przy ulicy Długiej w Warszawie. Warto wspomnieć że w kościele znajduje się boczny ołtarz z dużym obrazem przedstawiającym Apoteozę Świętego Jakuba. Pierwotne wezwanie kościoła świętego Jakuba, zostało zmienione przy konsekracji swiatyni po jej odbudowie ze zniszczeń wojennych, jakie pozostawiła I wojna światowa. Odbudowaną świątynię konsekrował 2 sierpnia 1931 roku, bp. Stanisław Gall, wówczas biskup polowy Wojska Polskiego. Od sierpnia 1931 kościół jest pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. Po zniszczeniach II wojny światowej i powtórnej odbudowie, w 1968 roku konsekrował kościół Prymas kard. Stefan Wyszyński, nadając tytuł Matki Bożej Prymasowskiej Wspomożycielki.
Po opuszczeniu gościnnego Rokitna, poszliśmy do pobliskiego Błonia, szczycącego się bogatą historią, zabytkowym kościołem i Rynkiem. Stąd zaś idąc po przez liczne wsie pośród zmieniających się krajobrazów, doszliśmy do Niepokalanowa. Jego bliskość już dużo wcześniej sygnalizowały liczne kapliczki z datą 1927 rok. To znacząca data dla lokalnej społeczności, bowiem wtedy przybyli na ten teren Franciszkanie, co zaowocowało powstaniem Niepokalanowa. Został on założony przez ojca Maksymiliana Kolbego. Bazylika w Niepokalanowie jest Sanktuarium Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask i Świętego Maksymiliana.
Gród Maryi, Niepokalanów zlokalizowany na terenach wsi Paprotnia, to miejsce działalności świętego o. Maksymiliana Marii Kolbego, męczennika z Oświęcimia, który poniósł śmierć aby ocalić ojca rodziny Franciszka Gajowniczka. W Niepokalanowie znajduje się Muzeum Św. Maksymiliana Marii Kolbego, Centrala Narodowa Rycerstwa Niepokalanej, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, siedziba Radia Niepokalanów i klasztor franciszkanów kpnwentualnych. Niepokalanów to ważne centrum pielgrzymkowe w Polsce.
W dniu 18 września do Niepokalanowa dotarło w pieszej pielgrzymce weekendowej „Do św. Józefa po drogach św. Jakuba w intencji upamiętnienia męczeństwa kapelanów katyńskich” 10 pielgrzymów: ks. Zbigniew Kępa, Łukasz Stefaniak, Elżbieta Bartocha, Anna Przygoda, Dorota Zalewska, Jolanta Szczerek, Beata Sokołowska, Marek Sokołowski, Dariusz Mańk i Jerzy Wróblewski.
Święty Maksymilian Maria Kolbe mówił „Życie jest drogą do nieba, święci są darem Boga dla ludzi.” Ten, który przeszedł heroicznych drogę męczeństwa w imię miłości Boga i bliźniego, niech wyprasza Kościołowi dar świętych męczenników Wschodu, Kapelanów katyńskich, którzy życie swoje złożyli na ołtarzu wierności Bogu i Ojczyźnie.