W święto Konfraterni św. Apostoła Jakuba Starszego 12 marca 2019 roku, związanego z rocznicę konsekracji katedry polowej WP ks. płk Zbigniew Kępa sprawował Mszę świętą w koncelebrze z ks. dr. Janem Dohnalikiem – kanclerzem kurii Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego oraz z ks. por. Mateuszem Korpakiem. Modlitwę Salomona z Pierwszej Księgi Królewskiej (1 Krl 8, 22-23 27-30) czytał brat Piotr Szarko. Fragment Pierwszego Listu św. Piotra (1 P 2, 4-9) przeczytał brat Ryszard Gniazdowski. W homilii ks. Kępa mówiąc o początkach biskupstwa polowego, zwrócił się do członków Konfraterni św. Jakuba: „Siostry i Bracia! Drodzy pielgrzymi Jakubowi! Dzisiejsza uroczystość katedralna jest też Waszym świętem! Wspominamy dziś dzień, w którym została poświęcona ta świątynia. Był to dzień szczególny dla bp. Stanisława Galla oraz dla wojskowych, jak też dla wszystkich wiernych, którzy pokochali tę katedrę. 5 lutego 1919 roku papież Benedykt XV mianował bp. Stanisława Galla biskupem polowym WP w stopniu generała porucznika. Gdy otrzymał tę świątynię, nie przypominała ona kościoła, który dziś znamy. W latach trzydziestych XIX wieku władze carskie zmusiły oo. Pijarów do sprzedaży ich świątyni. Katedra została przebudowana na cerkiew prawosławną. Dobudowano kopuły, usunięto sprzęty, obrazy i rzeźby katolickie. Wstawiono ikonostas, obrazy i sprzęty prawosławne. Bp Stanisław Gall postanowił przywrócić tej świątyni jej pierwotny wygląd i kształt. Prace remontowe trwały długo; zakończyły się dopiero na początku 1933 roku. W czasie przebudowy świątynia była dostępna dla wiernych. Tu odbył się pogrzeb ks. Ignacego Skorupki, który poległ pod Ossowem w wojnie polsko-bolszewickiej 14 sierpnia 1920 roku. Po przewrocie majowym w 1926 roku bp Stanisław Gall krytycznie oceniał zaistniałą w państwie sytuację polityczną. W 1932 roku złożył rezygnację z funkcji biskupa polowego WP i rok później przeszedł w stan spoczynku w stopniu generała dywizji. W 1933 roku został mianowany przez papieża Piusa XI arcybiskupem tytularnym Carpathus i powrócił do archidiecezji warszawskiej. Bp Gall dopełnił dzieła przebudowy oraz wyposażenia katedry polowej WP, matki kościołów garnizonowych i 12 marca 1933 roku dokonał jej konsekracji. Było to jego ostatnie zadane, jako biskupa polowego. Po tygodniu następcą bp. Stanisława Galla został bp Józef Gawlina. Serce bp. Galla z pewnością radował fakt, że zdołał przywrócić tej świątyni stan poprzedni i doprowadzić do jej konsekracji. W czasie jego tu obecności katedrę przyozdobiła piękna figura Najświętszej Maryi Panny – dar Polonii francuskiej. Ta figura znajduje się dziś w ołtarzu głównym. Być może w chwili przejmowania katedry przez swego następcę, biskup Gall myślał, ile trudu, wysiłku i zabiegów kosztowało go, aby ta świątynia nosiła dumną nazwę katedralnego kościoła garnizonowego. Może też towarzyszył mu smutek, gdyż w innych okolicznościach mógłby nadal kierować biskupstwem polowym. Należy nadmienić, że w czasie drugiej wojny światowej abp Stanisław Gall zachowywał bezkompromisowość wobec Niemców. Informował Watykan o sytuacji w kraju i o zbrodniach popełnianych przez okupanta. Zmarł 11 września 1942 roku w Warszawie. Został pochowany na Powązkach. W 2018 roku odbył się powtórny pogrzeb bp. Stanisława Galla. Spoczął w murach naszej świątyni. Czym ta świątynia katedralna była i jest? Przede wszystkim jest miejscem sprawowania Liturgii świętej. Jest miejscem, gdzie wojskowi i osoby cywilne mogą spotkać się z Jezusem Chrystusem. Jest miejscem niezwykłym dzięki Jego obecności w tabernakulum, w sakramentach świętych i w społeczności zgromadzonego ludu Bożego. Ta świątynia jest miejscem narodowych pamiątek świadczących o umiłowaniu Boga przez żołnierzy i cywilów, o pokładaniu przez nich nadziei w Bogu, o zawierzeniu Mu. Pragnę zwrócić waszą uwagę na tablicę z modlitwą „Ojcze nasz”, która znajduje się przy wejściu do Muzeum Ordynariatu Polowego WP. Tablica ta została ufundowana przez polskich żołnierzy, którzy z Armią gen. Andersa dotarli do Ziemi Świętej. Ich staraniem w kościele pw. Ojcze nasz, gdzie znajdują się tablice z modlitwą Pańską w różnych językach, umieszczona została także tablica z modlitwą „Ojcze nasz” w języku polskim. Upływ czasu odcisnął na niej swój ślad; została zamieniona na nową, zaś oryginalna tablica po rekonstrukcji znalazła godne miejscy w naszej świątyni. Jakże wielką wiarę musieli mieć nasi żołnierze, który po trudach wojennej tułaczki ujrzeli Ziemię Świętą. (…) Katedra Polowa dzięki Konfraterni św. Jakuba nabrała jeszcze jednego wymiaru. Dla niektórych staje się początkiem drogi do Santiago de Compostela, dla innych zaś kolejnym jej etapem. Jest to nowe znaczenie tej świątyni, nadane jej przez Konfraternię, dla której nasz kościół staje się miejscem, gdzie rodzą się nowi pielgrzymi. Tu zostają oni włączeni do społeczności, jaką tworzą pielgrzymi Jakubowi. W tej świątyni musimy ciągle przypominać sobie o naszej godności. Święty Piotr w swoim liście napisał takie słowa: „Przybliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani, jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar miłych Bogu, przez Jezusa Chrystusa.” (1 P 2, 4-5) To piękna metafora. Ileż kamieni zostało zebranych, dostarczonych do tego miejsca, aby z nich powstał mocny fundament. Z wielu, jakże wielu kamieni, zbudowana jest ta świątyni. Każdy z nas ma być takim kamieniem. Z nas ma być zbudowana duchowa świątynia – święty Kościół Boży. Naszym celem jest stanowić święte kapłaństwo (powszechne, czy sakramentalne), aby składać duchowe ofiary. Siostry i Bracia, te duchowe ofiary składacie podejmując pielgrzymkowy trud. Niech będą błogosławione Wasze stopy. Niech ślady Waszych stóp świadczą o chwale Boga, ale także i tego miejsca, gdzie każdy z Was narodził się do pielgrzymowania we wspólnocie Konfraterni św. Jakuba”.
Po Mszy świętej do grona Konfraterni św. Apostoła Jakuba Starszego zostali włączeni nowi członkowie – Teresa Przybył i Piotr Pabjanek. Na zebraniu, jakie miało miejsce po uroczystości zaprzysiężenia siostry Teresy i brata Piotra, Senior Konfraterni brat Jerzy G. Kazimierczak omówił sprawy bieżące Konfraterni. Wyraził zadowolenie, że postępują prace konsultacyjne nad Regułą Duchową Konfraterni. Zebranie zakończyło się akcentem niezwykle miłym dla konfratrów – złożyliśmy najserdeczniejsze życzenie ks. płk. Zbigniewowi Kępie z okazji zbliżających się jego imienin. Życzeniom towarzyszyło gromkie STO LAT! Tekst – Ewa Wasiak