santiago.org.pl

Wojna polsko-bolszewicka w latach 1919 – 1921 była wojną o cywilizację Europy, którą ukształtowała filozofia grecka, prawo rzymskie i wartości chrześcijańskie, obce ideologii marksistowskiej.
Pojęcie Bitwy Warszawskiej obejmuje działania wojenne prowadzone od 12 do 25 sierpnia 1920 roku na obszarze od Włodawy na południu po Działdowo na północy. Był to nie tylko bój o stolicę na przedpolu Warszawy, ale także walki 5 armii gen. Władysława Sikorskiego nad Wkrą i kontrofensywa znad Wieprza poprowadzona osobiście przez Marszałka Józefa Piłsudskiego. Bitwa Warszawska, której stulecie było uroczyście świętowane w całej Polsce i we wszystkich, nawet odległych krajach, w których mieszkają Polacy, została uznana za osiemnastą wśród dwudziestu bitew, które zadecydowały o losach świata. Jest nawet opinia, że „Bitwę Warszawską uznawać można za najważniejszą w dziejach, bo nigdy wcześniej ani nigdy później jeden naród w jednej bitwie nie ocalił całego kontynentu przed tak śmiertelnym zagrożeniem, jakim była inwazja, która po trupie Polski zalać miała całą Europę i zatrzymać się dopiero w Lizbonie.”[1]

100 lat temu Polacy odnieśli wielkie zwycięstwo, nie tylko militarne. Obronili zaledwie dwa lata wcześniej odzyskaną niepodległość, powstrzymali ofensywę Armii Czerwonej i zapobiegli rozprzestrzenieniu się rewolucji komunistycznej na Zachód. Rosjanie zdawali sobie sprawę ze znaczenia poniesionej klęski. Gen. Michaił Tuchaczewski, dowodzący armią nacierającą na Warszawę, mówił: „Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że gdybyśmy wyrwali z rąk burżuazji polskiej jej burżuazyjną armię szlachecką, wówczas rewolucja klasy robotniczej w Polsce stałaby się faktem dokonanym. A pożar ten nie dałby się ograniczyć ścianami polskimi. Jak wzburzony potok rozlałby się po całej Europie Zachodniej”. Lenin uzupełnił tę opinię: „Wszystko tam w Europie było gotowe do wzięcia, lecz Piłsudski i jego Polacy spowodowali gigantyczną, nieprawdopodobną klęskę rewolucji światowej.”[2]

Przełomowe bitwy w historii świata
Umowna lista bitew, które zaważyły na losach ludzkości

1. Bitwa pod Maratonem 12 września 490 r. przed Chrystusem – zatrzymała inwazję Persów na Grecję.
2. Bitwa pod Syrakuzami w 413 r. przed Chrystusem – zakończyła dwuletnie oblężenie przez Ateńczyków greckiej kolonii na Sycylii; klęska Aten zmieniła układ sił w świecie greckim – zapoczątkowała hegemonię Sparty; jednocześnie wzmocniła Rzym w wojnach z Kartaginą.
3. Bitwa pod Gaugamelą (lub: pod Arbelą) 27 września (lub 1 października) 331 r. przed Chrystusem – klęska armii perskiej pod wodzą króla Dariusza III pozwoliła Aleksandrowi Macedońskiemu opanować Mezopotamię i otworzyła mu drogę na wschód, do Indii, których nie zdobył.
4. Bitwa nad rzeką Metaurus w czerwcu 207 r. przed Chrystusem – zapoczątkowała hegemonię Rzymian na Morzu Śródziemnym.
5. Bitwa w Lesie Teutoburskim we wrześniu 9 r. po Chrystusie – zatrzymała ekspansję Rzymu w Germanii; otoczona legendą, miała istotny wpływ na kształtowanie nacjonalizmu niemieckiego w XIX w.
6. Bitwa pod Châlons (lub: na Polach Katalaunijskich) 20 czerwca 451 r. – zatrzymała ekspansję Hunów na Rzym.
7. Bitwa pod Poitiers (lub: pod Tours) 25 października 732 r. – zatrzymała podbój Europy przez Arabów.
8. Bitwa pod Hastings 14 października 1066 r. – zapoczątkowała zwycięską inwazję Normanów na Anglię.
9. Bitwa pod Orleanem 18 maja 1429 r. – zakończyła wojnę stuletnią między Anglią i Francją.
10. Klęska Wielkiej Armady 29 lipca 1588 r. – zakończyła rywalizację pomiędzy Hiszpanią i Anglią o panowanie na morzach; zapoczątkowała budowę Imperium Brytyjskiego
11. Bitwa pod Blenheim 13 sierpnia 1704 r. – zakończyła hegemonię Francji w Europie Zachodniej; umocniła pozycję Anglii i Austrii.
12. Bitwa pod Połtawą 8 lipca 1709 r. – złamała przewagę Szwecji w wojnie północnej; umożliwiła Rosji przejęcie inicjatywy strategicznej.
13. Bitwa pod Saratogą 17 września – 8 października 1777 r. – utorowała koloniom brytyjskim w Ameryce płn. drogę do utworzenia USA.
14. Bitwa pod Valmy 17 września 1792 r. – obroniła Rewolucję Francuską przed interwencją Austrii i Prus.
15. Bitwa pod Waterloo 18 czerwca 1815 r. – ostatnia bitwa Napoleona Bonaparte zakończona klęską armii francuskiej; zdecydowała o losach Europy na następne sto lat.
16. Bitwa pod Sedanem 1 września 1870 r. – zapoczątkowała proces jednoczenia państw niemieckich, zakończony proklamacją II Rzeszy.
17. Bitwa nad Marną 5 – 9 września 1918 r. – zatrzymała ofensywę niemiecką na Zachód w I wojnie światowej; znana jako „Cud nad Marną”.
18. Bitwa Warszawska 12 – 25 sierpnia 1920 r. – zatrzymała ekspansję Rosji na Polskę; uchroniła Europę Zachodnią przed rewolucją komunistyczną; znana jako „Cud nad Wisłą”.
19. Bitwa o Midway 4 – 7 czerwca 1942 – była punktem zwrotnym w wojnie na Pacyfiku; pokonanie Japończyków umożliwiło Amerykanom przejęcie inicjatywy w działaniach militarnych podczas II wojny światowej na Dalekim Wschodzie.
20. Bitwa pod Stalingradem 23 sierpnia 1942 r. – 2 lutego 1943 r. – odwróciła losy II wojny światowej zatrzymując ekspansję niemiecką na Związek Radziecki, który przejął inicjatywę na froncie wschodnim.
    
    Z okazji 100 rocznicy Bitwy Warszawskiej Narodowe Centrum Kultury wydało okolicznościową odznakę, która ma upamiętniać osiemnastą przełomową bitwę w dziejach świata i przypominać Polakom o jej znaczeniu dla Polski i Europy.

[1] Maciej Pawlicki, Bitwa Warszawska wciąż trwa [w:] SIECI Nr 32 (401), 3-9 sierpnia 2020
[2] https://ekai.pl/dokumenty/homilia-przewodniczacego-episkopatu-na-100-lecie-bitwy-warszawskiej/

Opracowanie i zdjęcia – Ewa Wasiak

Współtworzymy Konfraternię Świętego Apostoła Jakuba Starszego, by we wspólnocie ducha i serca szerzyć kult św. Jakuba poprzez uczestnictwo w Eucharystii, modlitwę, pielgrzymowanie Drogami Jakubowymi w kraju i po za jego granicami, wzbogacanie wiedzy o historii i tradycji Jakubowego ruchu pątniczego. /Reguła Duchowa Konfraterni Św. Jakuba, Rozdz. I – O celach i zasadach/

Kochani!

W minionych tygodniach, wiele się wydarzyło i odmieniło. Z powodu pandemii koronowirusa, która ogarnęła cały świat, nasze życie zostało podporządkowane zasadom kwarantanny, dla bezpieczeństwa własnego i innych osób. Pewnie przyjdzie jeszcze czas na refleksję, na odkrycie znaczenia tego okresu życia „ukrytego”, dla każdego z nas osobiście jak i dla całej naszej Konfraterni. Dzisiaj chcę Wam przekazać tylko jedno spostrzeżenie. Uwolnieni od nadmiaru aktywności, budowaliśmy w sobie cnoty powściągliwości i umartwienia. Apostoł Paweł więziony napisał wiele listów. Zachęcał Efezjan, jako „więzień w Panu”, do postępowania w sposób godny powołania, do jakiego zostali wezwani: z całą skromnością, i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich z miłością. Do utrzymywania jedności ducha węzłem pokoju.” (Por. Ef. 4,1-2). Ufam, że w tym doświadczeniu, budowaliśmy naszą wspólnotę w możliwy dla każdego sposób. Modlitwą – będąc w łączności duchowej. Ufajmy, że teraz zbliża się już czas naszego wspólnego uczestnictwa w Eucharystii. Zapowiedzi możliwości powrotu na szlaki turystyczne, są sygnałem, że po roztropnym rozważeniu i zastosowaniu nowych zasad, będzie możliwy nasz pątniczy powrót na Drogi Świętego Jakuba. W tym celu na 11 maja, o ile nie zajdą nieprzewidziane przeszkody, planowane jest spotkanie Kapituły Konfraterni. Pozwoliłoby to także na przygotowanie decyzji, w zakresie zwołania w czerwcu Zgromadzenia Ogólnego Członków Konfraterni. Te nasze plany powierzajmy Panu Jezusowi, którego Serce jest dobroci i miłości pełne.

Najdrożsi!

Zmartwychwstanie Pańskie napełniło nasze serca radością. Jako chrześcijanie wezwani jesteśmy, aby życie prowadzić w stylu paschalnym, czyli w osobowym spotkaniu z Bogiem i w braterskiej wspólnocie, na trynitarny sposób. Dziękujmy Bogu Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu za dar życia i miłości, za dar powołania do wspólnoty Apostolskiego Kościoła. Za wszystkie dary duchowe i doczesne, szczególnie za dar powołania do głoszenia Ewangelii, poprzez znak naszego pielgrzymowania. Polecamy się opiece Matki Bożej, Królowej Polski i wstawiennictwu świętych: Świętego Wojciecha, Świętego Jerzego, Świętego Marka, Świętego Jana Pawła II, a także Sługi Bożego ks. Stefana kardynała Wyszyńskiego. Prymas Tysiąclecia zachęca nas do radości, poprzez zapisane pasterskie słowa: „Prowadźcie dalej wasze życie, przenikając radością chrześcijańską wasze myśli, uczucia i pragnienia. Wprowadźcie radość do waszej rodziny. Uśmiechajcie się…”.

Z serdecznymi pozdrowieniami – Brat Marek, Senior Konfraterni Świętego Apostoła Jakuba Starszego

30 kwietnia 2020 roku

„Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę,

bo Ty jesteś ze mną.”

Psalm 23

Przez świat przechodzi zło. Świat znalazł się w ciemnej dolinie

ale na jej końcu jest Światło. Chrystus Zmartwychwstały przemieni trudny ten czas.

Błogosławieństwa Bożego! ZDROWIA!

Na smutną Wielkanoc 2020, na cały rok, na lata następne

Siostrom i Braciom z Konfraterni św. Jakuba życzy

Ewa Wasiak

Smutna  Wielkanoc 2020.

Inna niż wszystkie do tej pory przeżyte.

Bez wielu bliskich przy stole,

Bez obrzędów Wielkiego Tygodnia.

Nawet wiosna inna, wysuszona, czeka na deszcz.

Pozostaje tylko nadzieja na Miłosierdzie.

Przynieś Pokój i Radość,

Pozwól nam znowu chodzić Twoimi Drogami.

Jerzy Kazimierczak

Dwa tysiące i dwadzieścia razy

Już czcimy wjazd do Jerozolimy.

Gdy wokół krąży widmo zarazy,

Wartość ma palma, którą zrobimy.

Siądź, nie myśl, zrób Wielkanocną palmę,

Ten nasz patyczek z bukszpanem wiecznym,

Ręce zajmij, a credo niebanalne

Na życie wieczne – to sposób bajeczny.

Odpocznie świat od pielgrzymki naszej,

Pastis wygaśnie, ruszymy potem.

Ze swoją palmą czekaj z Eliaszem,

By wzniecić ogień w sercu w Sobotę.

Fra Wiesław Czajka