14 listopada 2022 roku członkowie Konfraterni św. Jakuba uczestniczyli w Eucharystii sprawowanej w katedrze polowej Wojska Polskiego. Mszy świętej przewodniczył ks. płk SG dr Zbigniew Kępa. Koncelebrowali: ks. kan. kpt. dr Rafał Kaniecki, kanclerz kurii biskupiej Ordynariatu Polowego i ks. por. Łukasz Węglowski, wikariusz katedry polowej WP. W posłudze ołtarza uczestniczyli konfratrzy: Anna Przygoda-Golenia, która czytała fragment Apokalipsy św. Jana „Ja, Jan, usłyszałem Pana mówiącego do mnie” (Ap 3, 1-6. 14-22) i Jan Paweł Szarko, ministrant. Homilię wygłosił ks. płk SG dr Zbigniew Kępa.
„Słowo Boże dzisiejszej liturgii zostało skierowane do nas, uczestników Mszy świętej przed rozpoczęciem Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Konfraterni św. Apostoła Jakuba Starszego. Kończy się druga kadencja Kapituły tejże Konfraterni. Siostry i bracia dokonają wyboru nowych władz, które będą nadawały tempo i ton, a także decydowały w dużej mierze o atmosferze w społeczności konfratrów. Jakie refleksje budzą w nas usłyszane teksty biblijne?
W tekście skierowanym do Anioła Kościoła w Efezie znalazł się taki fragment: „Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość i to, że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami. Czy słowa te możemy odnieść do Konfraterni św. Jakuba, do jej działań w ciągu ostatnich lat? Na pewno tak. Bóg zna nasze czyny, nasz trud i wytrwałość. Te czyny to liczne pielgrzymki, z udziałem większości sióstr i braci. Pielgrzymują po szlakach Jakubowych w kraju i za granicą. Iluż z was było w Santiago de Compostela na zakończenie kilkunastodniowych lub nawet dłuższych pielgrzymek! Iluż z was nie żałowało trudu, aby pielgrzymować na Górę św. Anny, na Święty Krzyż, do Krakowa, do Gniezna, a ostatnio do Kalisza! Wasz trud zna Ordynariat Polowy, znają go także parafie, przez które przechodzicie drogami Jakubowymi. Pielgrzymce często towarzyszy cierpienie fizyczne, a niekiedy także duchowe. Ten trud ofiarujemy w powierzanych intencjach pielgrzymich, jak też i w swoich, indywidualnych.
W dalszym tekście skierowanym do Kościoła w Efezie znalazły się też słowa napomnienia: „A mam przeciwko tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i poprzednie czyny podejmij!”. Czy te słowa odnoszą się także do nas? Podejmując to pytanie, zastanówmy się, czy towarzyszy nam pierwotny entuzjazm. Czy też może brzemię tych kilku przeszłych lat nie przytłoczyło nas nieco?
Z pewnością, czas pandemii wyhamował znacznie naszą zewnętrzną aktywność, czy jednak pomógł nam rozwinąć aktywność duchową – modlitewną? W tym obszarze spraw formacji duchowej mamy jeszcze wiele do zrobienia. Materiałem do przemyślenia, do refleksji wciąż jest Reguła Duchowa Konfraterni, pozostawiona do indywidualnych rozważań.
W Ewangelii usłyszeliśmy jak niewidomy żebrak wołał do Jezusa na drodze do Jerycha: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! (…) Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: Co chcesz, abym ci uczynił? Odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.”
(Łk 18,35-43). Nasza przynależność do Konfraterni, nasza działalność ma służyć temu, abyśmy przejrzeli – byśmy inaczej, po Bożemu, patrzyli na świat, na swoją rodzinę, na swoje miejsce w społeczności i w Kościele. Prośmy więc o wiarę. Gdy będziemy mieć mocną wiarę, wtedy nie będziemy statystami w Konfraterni, będziemy siostrami i braćmi, którzy z entuzjazmem naśladują św. Jakuba Starszego Apostoła. Prośmy więc dzisiaj z pokorą: Panie, przymnóż nam wiary.” Po Mszy świętej, konfratrzy – wraz z Księdzem Kapelanem stanęli do pamiątkowego zdjęcia. Następnie udali się na Zgromadzenie Ogólne Konfraterni.
Tekst: Ewa Wasiak, zdjęcia Ewa Wasiak, Marek Sokołowski
